دوشنبه 26 اسفند 1392- پسرم هنوز مريضه . امروز اميرعلي تو هفته دوم دوازده ماهگيش به سر ميبره.

خدايا خواهش ميكنم اين آخر سالي اميرعلي من خوب بشه . با اينكه از 12 اسفند استفراغت و بعد بيرون روي و تبت شروع شد و تا 18 اسفند بستري بودي و من كلي ذوق كرده بودم كه خوب شدي ولي متاسفانه از 22 اسفند دوباره استفراغ هات شروع شدش. 22 اسفند روز پنج شنبه بود. يك بار صبح بعد از صبحونه و يكبار هم عصر تو ماشين ، بهت دميترون 4 دادم ، روز جمعه هم با زندايي ماماني برديمت براي اينكه چك كنيم كه آيا تو گلوت چيزي مونده يا نه ؟ همه ادعا ميكردند كه تو گلوي تو چيزي مونده كه اينطور اسهال و استفراغت بند نمياد .

يه سيما خانمي تو فلاح ميشناختند كه متاسفانه اون نبود ويه خانمه ديگه تو كوچه نشسته بود كه بچه هاي كوچه بهمون معرفيش كردند.

خانمه سكته كرده بود و بهمون گفت كه گلوي اين بچه عادت كرده است . وقتي بهش گفتيم كه تا حالا ما براي همچين كاري بچمون رو جايي نبرديم و كسي به گلوش دست نزده ميگفت دروغ ميگيد .

البته ناگفته نماند كه روز 8 اسفند كه رفته بوديم شمال ، برديمت پيش خانم كهنمويي ، كه گفتش كه چيزي تو گلوش نيست  .

نميدونم واله روز جمعه به خاطر اون سه تا تيكه خياري كه از تو گلوي تو در آوردش استفراغ نكردي يا اينكه تاثير قرص دميترون 4 بود !!؟؟؟؟

روز شنبه صبح دوباره استفراغ كرده بودي ،دوباره به خاله فرنگيس گفتم كه بهت دميترون 4 بده . عصر روز شنبه با بابايي برديمت پيش دكتر حليمي ، دكتر گفت كه جاي نگراني نيست و بهت شربت كوتريموكسازول براي اسهالت داد و قطره دايمتين براي معدت .

صبح روز يكشنبه مادرجون از شمال اومد تا پيشت باشه . اين روزهاي آخر سال همه چي بد جوري به هم ريخته .مخصوصا كارهاي خاله فرنگيس و من خيلي نگرانت بودم كه مبادا به خاطر كارهاي خياطيش اين وسط به تو بد بگذره و خدا رو شكر مادرجون اومد .

روز يكشنبه سه بار استفراغ كردي . يه بارش كه بغل خودم بودي و تازه از خواب بيدار شده بودي . كلا ماماني رو منور كردي .

نميدوني چقدر اين لحظه ها براي من داره سخت ميگذره . از اينكه تو كوچولوي بامزه من اينطور اذيت ميشي قلب و روحم آزرده ميشه.

اصلا نتونستم هيچ كاري براي تولدت انجام بدم . تقويم هايي كه برات طراحي شده رو نتونستم بدم براي چاپ . اين روزها هم خيابون ها به شدت شلوغ شده جوري كه واقعا خسته كنندست.